Annem ve babam buradaydi ve ne yazik ki 1 hafta cok cabuk gecti ve yarin sabahin erken saatinde Istanbul"a donuyorlar. Su an sanirim onlar Sliema da son zamanlarini gecirirlerken ben ise ofiste 10'a kadar calismak zorundayim. Ustelikte aglamamak icin zor duruyorken.
3 yil olacak neredeyse buraya geleli yeni bir hayat kuruli ama ne yazik ki geri donuslere bir turlu alisamadim ve de nefret ediyorum. Bir parcam hep onlarla kaliyor ya gitmelerini istemiyorum ya da ben donmek istemiyorum. Buarada mutsuz muyum? Hayir ama her zaman Istanbul da ki hayatimi, yasantimi ve tabii ki de geride biraktiklarimi ozluyorum ve bu ozlem ozellikle de annemin ve babamin ozlemi her gecen gun artiyor...
Ben daha fazla devam etmesem ve isime geri donsem iyi olacak yoksa daha fazla gozyaslarimi tutamayacagim.....
3 comments:
off of nasil iyi biliyorum o duyguyu :( bu yaz bende aynini yasamis, uc gun boyunca aglamistim onlar gittikten sonra. insan cabuk alisiyor, sonrada ayrilmak zor geliyor. allah kavustursun, uzme kendini cok.
Tesekkur ederim. yeni yeni ben de alisiyorum :(
çoktandır yeni yazı yok... bekliyoruz (:
Post a Comment